به نام خدا
آه دلبسته و دلداده ی دنیا ماندیم
باز در حسرتِ جانسوز سفر ما ماندیم
باز در حسرت سرزنده شدن ،تازه شدن
در هوایِ حرمِ حضرت مولا ماندیم
دوستانی همه با شوق ،خدایا رفتند
دوستانی همه با آه ،خدایا ماندیم
باز بر صفحه ی جادویی تصویر ،فقط
گرم در حسرت و افسوس و تماشا ماندیم
در غمِ دوریِ ارباب نمُردیم چرا؟
سهم مان عالمی از درد شد اما ماندیم
با دلی سوخته در حجمِ کویریم اسیر
آه از وصلِ تو یا حضرت دریا ماندیم
نرسانید دگر آب به ما تشنه لبان
بگذارید بسوزیم که ما جا ماندیم