بسم الله الرحمن الرحیم
علی تابع
دانشجو معلم پردیس شهید باهنر اراک
اربعین ، در معنای ظاهری و زبان فارسی به معنای چهل / چهلمین است. اما در بطن آن ، گویای کسب معرفتی عمیق در مسیر است.
در دنیا و تاریخ آن، رویداد ها ، اتفاقات و حوادث بسیاری رخ داده و در هریک قهرمانان و پهلوانان گوناگونی وجود دارد که هر کدام برای هدفی مهم از زندگی خود و آسایش خانواده گذشته اند.
اما حسین [امام حسین (ع)] گویی هدفی بسیار عظیم تر و والاتر اختیار نموده بودند. این حرف چرا ؟ به داستان زندگی قهرمانان ملل که می‌نگریم، بسیاری یا از یادها رفته اند یا نهایت یک روز گرامیداشت برای آنها قرار داده شده است. اما امام عظیم الشان ما نه یک روز نه یک هفته ، دو ماه / ۶۰ روز کل جهان را متمرکز عشق خود می‌کند.
در طول محرم که مردم تمام حواسشان به کسب رزق عزاداری هاست و شاگر رب هستند زین بابت که محرمی دگر حیات دارند.
در اربعین گویی خلق مردم متفاوت می‌گردد، رئیس قبیله ای عراقی را دیدم که در طول سال مرکب سوار و از دور به اهالی قوم سلام می‌کرد اما در اربعین ، همچون یک نوکر نه به یک نفر بلکه به هزاران نفر خدمت می‌کرد!!
این حسین (ع) کیست که رئیس قبایل چنین نوکر درگاه و زائر اویند؟! چگونه است تا به حسین (ع) و زوار او می‌رسند، تمام غرور و درجه خویش را زیر پا نهاده و سعی در آسایش زوار دارند؟!
این حسین (ع) کیست که از کودک خردسال ۴ ساله در آن گرمای سوزان که آب میان زوار پخش می‌کند تا آن پیرمرد ۷۰ ساله که در میانه گرمای سوزان عراق ، پای زوار ماساژ می‌دهد، غلام و سینه چاک دارد؟!
کدامین ریاست جمهور و رهبر و مقام والای این سرزمین خاکی بعد ۱۰۰۰ سال از مرگ ، مرقد خود را مملوء از چنین سینه سوزان و مریدان می‌بیند که شهادت حسین (ع) هر سال مجنونان عشقش را سراسر عتبات جمع می‌کند.
این حسین(ع) کیست که دنیا از استرالیا تا کانادا زائر دارد آن هم میلیونی؟! آن هم در یک گردهمایی جهانی.
این حسین (ع) کیست که این میلیون زائرش نه بی سر پناهند نه گرسنه می‌مانند؟! خدایا چگونه این جمعیت عظیم مدیریت میشود؟! این چه دستی است و این چه قدرتی که هیچ زائری ناراضی از سفر برنمی‌گردد و هرسال بیش از پارسال ذوق سفر دارد؟!
چگونه است که در منا ، آن جمعیت مدیریت نشد و آن همه کشته و شهید داد ، چگونه است که در استادیوم ها در یک مسابقه ، کشته و زخمی فراوان در طی یک مسابقه می‌دهند.
اما اما امااااا!!!
هر سال میلیون ها نفر از سراسر دنیا می‌آیند و سال بعد بیشتر می‌شوند و خم به آبروی آنها نمی آید!!
این شگفت انگیز نیست؟!
پروردگارا ! هیچ بزرگی را ندیده و نشنیدم که از هر دین و آیین و مذهب این سیل عظیم عاشقان و مریدان در بارگاه خود بیند اما حسین (ع) از آن هندو مجنون عاشقش دارد تا آن مسیحی که مدهوش فضلش است.
پروردگارا چگونه است که در این راهپیمایی همه ادیان در کنار هم مهربان قدم بر می‌دارند چگونه است شیعه و سنی که دشمن در آتش اختلاف آنان می‌دمد در اربعین ، مخلص یکدیگر شده به زائر حسین (ع) کمتر از گل نمی‌گویند؟!
خدایا ! این چه عَلَم و پرچمی است که از همه رنگ ها ، نژاد ها و رسوم ها در کنار هم جمع می‌کند بی آنکه بانگ نژاد پرستی شنیده شود و هر یک می‌کوشد تا در خدمت به زائر حسین(ع) پیشی بگیرد؟!
ای یزدان پاک ، ای رب العالمین…
ذهن مرا توان درک این عظمت، این دست یداللهی و این درجه و مقام از سرورم امام حسین (ع) نیست…
بارلها، مرا بصیرتی ده ، معرفتی عطا کن و دستم را بگیر تا با درک و شناخت عمیق از اهداف و مکتب امام خویش ، همتی بلند کسب کنم تا ادامه دهنده تحقق اهداف وی باشم.
الهی آمین یا رب العالمین