سیدعلی مستجاب الدعواتی2

روایت اربعین

پیاده‌روی اربعین، فراتر از هر توصیف و کلمه، تجربه‌ای ورای زمان و مکان است. این نه صرفاً یک پیاده‌روی، بلکه سفری روحانی به ژرفای وجود، دریایی مواج از ارادت و اقیانوسی بی‌کران از عشق است که هر سال میلیون‌ها قلب مشتاق را از چهار گوشه‌ی جهان به سوی خاک مقدس کربلا می‌کشاند. این حماسه، حکایتی از جنس از خودگذشتگی، صبر و همبستگی است که در هر گام، فصلی تازه از ایمان را روایت می‌کند.
________________________________________

آغاز؛ طنینِ «لبیک یا حسین»

سفر غالباً از آستان ملک‌پاسبان حضرت علی (ع) در نجف اشرف آغاز می‌شود. جایی که عطر حضور مولا در فضا جاری است و زائر، پیش از آغاز راه، از چشمه‌ی زلال معرفت سیراب می‌گردد. از همان لحظه‌ی نخست، حسی غریب اما عمیق، وجودت را در بر می‌گیرد؛ حسی از تعلق و همدلی با کاروان عشقی که قرن‌ها پیش به سوی شهادت گام برداشت. گام‌ها، هرچند سنگین از کوله‌بار دنیا، اما سبک از شور حسینی، یکی پس از دیگری برداشته می‌شوند. هر قدم، نیایشی خاموش است، ذکری بی‌صدا از «حسین» که در ژرفای روح طنین‌انداز می‌شود.
________________________________________

جاده؛ بسترِ سخاوتِ بی‌همتا

جاده‌ی نجف به کربلا، نه تنها یک مسیر فیزیکی، بلکه بستر یک جریان بی‌پایان از سخاوت و کرامت است. موکب‌ها، این خیمه‌های ساده اما پرمهر، در هر چند متری، چون نگین‌هایی بر تاروپود مسیر می‌درخشند. اینجا، معنای واقعی ایثار و از خودگذشتگی متجلی می‌شود. مردم عراق، با هر آنچه در توان دارند، نه تنها از دارایی، که از روح و جان خود مایه می‌گذارند تا زائر خسته، لحظه‌ای آرام گیرد. از چای شیرین عربی که خستگی را از جان می‌زداید، تا غذاهای ساده اما پربرکت که با عشق پخته شده‌اند، از محل استراحت و ماساژ پاهای تاول‌زده تا خدمات درمانی که بی‌هیچ چشم‌داشتی ارائه می‌شوند؛ هر گوشه از این مسیر، شاهدی است بر بزرگ‌ترین نمایش میهمان‌نوازی در جهان. اینجا، مرزهای زبان، نژاد و مذهب در هم می‌شکند و تنها یک زبان مشترک به گوش می‌رسد: زبان عشق و انسانیت. موکب‌داران، خود سال‌هاست که در این راه قدم نهاده‌اند و حال، با افتخار به زائران خدمت می‌کنند. آنها با روی گشاده و دلی پر از مهربانی، حتی کوچک‌ترین نیاز زائر را درک کرده و برآورده می‌سازند. لحظاتی را تصور کنید که کودکی عراقی، با لبخندی معصومانه، لیوانی آب به دست زائری می‌دهد یا پیرمردی که با عصا و قامت خمیده، پاهای زائری دیگر را ماساژ می‌دهد. این صحنه‌ها، قلب انسان را از نور و امید پر می‌کند.
________________________________________

تصاویر و آواها؛ تابلوی زنده اربعین

در طول مسیر، چشمانت از دیدن این تابلوهای زنده سیراب نمی‌شود. پرچم‌های سیاه و سبز، که در دستان کودکان و کهنسالان به اهتزاز درمی‌آیند، در باد به رقص درمی‌آیند و منظره‌ای مسحورکننده خلق می‌کنند. صدای مداحی‌های سوزناک که دل را به آتش می‌کشد، با زمزمه‌های «لبیک یا حسین» در هم می‌آمیزد و فضای روحانی بی‌نظیری را می‌آفریند. اینجا، پیرمردی خمیده از سال‌های عمر، دست در دست نوه‌اش، با صلابتی وصف‌ناپذیر گام برمی‌دارد. مادری، کودک شیرخواره‌اش را در آغوش فشرده و با نگاهی مطمئن، راه را می‌پیماید. اشک‌ها، گاه از سر شوق، گاه از سر غم و گاه از سر اندیشیدن به مصائبی که بر اهل‌بیت (ع) گذشته، بی‌صدا جاری می‌شوند. این قطره‌های اشک، نه نشانه‌ی ضعف، که آیینه‌ی پاکی دل و عمق ارادت هستند. زائران از ملیت‌ها و مذاهب گوناگون، شانه به شانه یکدیگر، با یک هدف مشترک در این مسیر مقدس قدم می‌زنند. گفتگوهایی کوتاه، لبخندهایی از سر همدلی، و کمک‌های بی‌دریغ به یکدیگر، نشانه‌ای از پیوند عمیقی است که فراتر از هر تفاوت ظاهری، در میان آنها وجود دارد.
________________________________________

کربلا؛ مقصدِ تمامِ دل‌ها

و سرانجام، پس از روزها و شب‌ها گام برداشتن، افق کربلا پدیدار می‌شود. از دور، گنبدهای طلایی حرم امام حسین (ع) و قمر بنی‌هاشم (ع)، چون نگین‌هایی درخشنده بر فراز این دشت مقدس می‌تابند. در این لحظه، تمام سختی‌ها، تمام خستگی‌ها، در یک آن محو می‌شوند و تنها حس سبک‌بالی و وصال باقی می‌ماند. اشک شوق، بی‌اختیار بر گونه‌ها جاری می‌شود؛ اشکی که گواه رسیدن به مقصدی است که روح سال‌ها برایش پر کشیده بود. اینجا، در حریم قدسی عشق، میلیون‌ها قلب با یکدیگر پیوند می‌خورند و در یک هم‌نوایی عظیم، ندای «یا حسین» سر می‌دهند. اربعین، تنها یک پیاده‌روی نیست؛ عمیق‌ترین روایت از انسانیت، عشق، پایداری و یک پیام جهانی از همبستگی و صلح است که در هر سال، در قلب عراق، بار دیگر زنده می‌شود و طنین آن، تا دوردست‌ترین نقاط جهان می‌رسد. این سفر، بازسازی شور عاشورا در هر سال است، حماسه‌ای که در آن، هر گام، فریاد «هیهات منا الذله» را در جهان طنین‌انداز می‌کند و درس آزادی و مقاومت را به بشریت می‌آموزد.