یاسمن باعثی – 2025-09-17 12:42:39

دلنوشته 1
“عشقِ دیرین”

عشق به حسین علیه السلام تنها عشقی است که پیر و جوان نمی‌شناسد. به راستی این حسین(ع) کیست؟ که همه عالم دیوانه اوست. حب الحسین چِنان در رگ‌های محبانش ریشه دَوانْدِه که آنان را شیفته و شیدا و اینجا این طریق الی الحبیب را دارالمجانین عشاق الحسین کرده است. عشق به حسین آتشیست که تا شام ابد در قلوب محبانش زبانه می‌کشد و خیال سرد شدن ندارد. این عشق دیرینه از آنجایی در قلب‌های محبان پا می‌گیرد که مادران با نیت‌هایی پاک و خالص با آبی طیب و طاهر، وضو می‌سازند و در مجالس عزای سرور شهیدان، شیره جان‌شان را به کام طفلان‌شان می‌ریزند. اربعین، جلوه‌گاه جامعه ایمانی بعد از ظهور حضرت صاحب الزمان(عج) است. اربعین یعنی: جیب من، جیب تو. اربعین یعنی: من همه دارایی‌ام را در طبق اخلاص می‌گذارم و با احترام به تویی که زائر حضرت سیدالشهدا(ع) هستی، تقدیم می‌کنم‌. اربعین یعنی: بِأَبِي‏ أَنْتُمْ‏ وَ أُمِّي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ أُسْرَتِي. اربعین یعنی: مهم نیست کودکان‌مان پِسَرَنْد یا دختر یا حتی چند سال دارند، آن‌ها همه خادمِ زائرانِ حضرتِ ارباب(ع) هستند. خوشا به حال این بزرگ‌مردان کوچک، این خادمانِ مخلصِ حضرتِ ارباب(ع)، اینانی که ان‌ شاء الله خداوند آن‌ها را در سایه عرش الهی خود جای می‌دهد چرا که در حدیثی گوهربار از امام صادق علیه السلام آمده است: بهترین صدقه، خنک کردنِ جگرِ تفتیده است. هر که جگر تفته حیوانی یا جز آن را سیراب کند، خداوند عزوجل، او را در آن روزی که هیچ سایه‌ای جز سایه او نیست به سایه درآورد.(بحارالانوار، جلد ۹۶، صفحه ۱۷۲) خوشا به حال این کودکان با اخلاص عرب که زیر‌ِ برقِ آفتاب جلوی موکبِ خانوادگی‌شان ایستاده‌اند و به یادِ شهیدِ عَطْشانِ کربلا با شربتی گوارا، جگر تفتیده زائر پیر و خسته‌اش را خنک می‌کنند‌.

یاسمن باعثی