نسرین صفر بیرانوند – 2025-09-02 16:24:29

دل‌های جامانده از کربلا در پیاده‌روی اربعین

صدها نفر از جاماندگان اربعین در خرم‌آباد همزمان با سراسر کشور از حرم «زید بن علی» به سمت حرم «شاهزاده عبدالله» پیاده‌روی کردند.
امروز صبح خرم‌آباد شاهد یکی از زیباترین صحنه‌های عشق و ارادت به ساحت اباعبدالله الحسین(ع) بود. از ساعت ۷ صبح، صدها نفر از زائرانی که به کاروان اصلی اربعین نپیوسته بودند، خود را به حرم مطهر امامزاده زید بن علی(ع) رساندند تا در پیاده‌روی نمادین ۵ کیلومتری تا امامزاده عبدالله(ع) شرکت کنند. در گرمای طاقت‌فرسای مرداد که دماسنج نزدیک به ۴۰ درجه را نشان می‌داد، جوانان و نوجوانان خرم‌آبادی ثابت کردند که عشق به امام حسین(ع) از هر گرمایی سوزان‌تر است.این حرکت، نه‌تنها نمایشی از عشق به امام حسین(ع)، بلکه پیوند ناگسستنی میان کربلا و مقاومت امروز را به تصویر کشید.

آغاز راه با نوای یا حسین
هوا هنوز کاملاً روشن نشده بود که صدای مداحان و ذکر «یا حسین» در فضای حرم زید بن علی(ع) طنین انداخت. کودکان با چهره‌های معصوم و پرچم‌های کوچک ایران در دست، کنار والدینشان ایستاده بودند. زن و مرد پیر و جوان همگی آماده بودند تا این مسیر معنوی را آغاز کنند. یکی از زائران مسن با چشمانی اشک‌بار گفت: امسال نتوانستم به کربلا بروم، اما اینجا هم کربلاست؛ هر قدمی که برمی‌دارم، حس می‌کنم به امامم نزدیک‌تر می‌شوم.

موکب‌های مهر در دل گرمای سوزان
در طول مسیر، بیش از ده‌ها موکب برپا شده بود. زنان و مردانی با لبخندهای پر از مهر، به زائران آب، شربت و چای تعارف می‌کردند. تصاویر شهدای جنگ ۱۲ روزه در مسیر پیاده‌روی هم حال و هوای پیاده‌روی امسال را متفاوت کرده بود، زائران با دیدن آنها اشک از چشمانشان جاری می‌شد.جوانی که در حال پذیرایی بود، گفت: این شربت، نذری مادر شهید است؛ بخورید تا ثوابش به روح پسرم برسد.

فضایی مانند بین‌الحرمین
در میانه‌های مسیر، جمعیت به حدی فشرده بود که گویی در بین‌الحرمین کربلا قدم می‌زنند. آب‌پاش‌های بزرگ، زائران را خنک می‌کردند و نوای «کربلا منتظرم ماست» از بلندگوها پخش می‌شد. منیژه یاراحمدی با چشمانی پر از اشک گفت: حس می‌کنم همین‌الان در کربلا هستم؛ اینجا هم عطر حسین(ع) می‌آید ان‌شاءالله سال آینده این موقع بین‌الحرمین برای سالار شهیدان اشک بریزم. خودنمایی پرچم ایران در پیاده‌روی اربعین وجود پرچم‌های سه‌رنگ ایران در طول مسیر و کنار موکب‌ها هم جلوه‌ای خاص به پیاده‌روی امسال داده بود، از طرف دیگر پرچم‌های آمریکا و اسرائیل زیر پای زائران نشان‌دهنده همدردی با مردم مظلوم غزه بود.

پایان راه؛ عهدی دوباره با خون شهدا
هنگام رسیدن به حرم امامزاده عبدالله(ع)، نمایشگاهی از تصاویر شهدای جنگ ۱۲ روضه برپا بود. زائران با دیدن عکس‌های شهدا، اشک می‌ریختند، جوانی فریاد زد: حسین جان، اگر سال دیگر زنده بودم، به کربلا می‌آیم و جمعیت با او هم‌صدا شدند: لبیک یا حسین. هنگام بازگشت، اگرچه خستگی در چهره‌ها نمایان بود، اما نشانی از شادمانی در دل‌ها دیده می‌شد. مادری که دست دختر نوجوانش را گرفته بود، با لبخندی گفت: امسال نتوانستیم به کربلا برویم، اما همین که پرچم امام حسین(ع) و پرچم میهنمان را با هم حمل کردیم، برایمان کافی بود. پیرمردی با عصا به‌آرامی قدم برمی‌داشت و زیر لب زمزمه می‌کرد: ان‌شاءالله سال بعد، زیر گنبد طلای اباعبدالله(ع) باشم. امروز خرم‌آباد نه‌تنها میزبان عاشقان حسینی بود، بلکه صحنه‌ای از وحدت ملی، عشق به اهل‌بیت(ع) و مقاومت در برابر استکبار شد. پرچم ایران در کنار پرچم‌های سیاه عزا، نشان داد که مردم لرستان، همچون همیشه، در عهد خود با امام حسین(ع) و آرمان‌های انقلاب اسلامی استوارند.