هرچه جلوتر میرفتیم، پرچمهای بیشتری میدیدم. اول فکر کردم فقط ایرانی و عراقی است، اما بعد پرچم پاکستان، افغانستان، کویت، حتی نیجریه دیدم.
یک گروه آفریقایی کنار جاده ایستاده بودند. لباسهای رنگی داشتند. میخندیدند و با زائرها عکس میگرفتند. جلوتر، یک گروه از لبنان بودند، پرچمشان را روی دوش گرفته بودند.
با یکیشان صحبت کردم. پرسیدم: «از کجا اومدی؟» گفت: «من از هند». تعجب کردم. گفت: «ما هر سال میایم. اربعین فقط برای عراق و ایران نیست، برای همه است.»
انگار این مسیر، مرز نمیشناسد. همه به یک نام جمع شدهاند.
محیا فاضلی