فرزانه تقی پور – 2025-10-05 10:55:10

سال ۱۴۰۴
جنگ‌ شد و سردارهایمان شهید شدند مطمئن بودم جنگ تمام میشود و مردم برای اربعین به کربلا میروند گفتم اگر رفتم به نیابت شهدای جنگ ۱۲ روزه میروم
تیرماه دخترعمه ام فوت شد برای مراسم دفن به بهشت زهرا امدیم و سر مزار شهید حاجی زاده هم رفتیم
نزدیک اربعین شد و کرایه ها گرانتر شده بود خیلی از دوستان مسجدی ام گفتند ما بهت قرض میدهیم بیا امسال هم برو گفتم دوست ندارم با پول قرضی بروم دفعه اول اشکال ندارد گفتم دریای جمعیت انجا خدا روشکر هست ما قطره بودیم ولی هر کس وظیفه دارد قطره بودن خودش را برای کوری چشم دشمن به نمایش بگذارد چون دشمن فکر کرده ما امسال چون جنگ داشتیم میترسیم و کربلا نمیرویم زهی خیال باطل
ولی حالا که من پول ندارم این وظیفه از من ساقط میشود
خودم مقداری داشتم خواهر و برادر و خاله من گفتند تو هر سال رفتی ما بعدش به تو کادو پول دادیم خوب ایندفعه اول میدهیم ۵ میلیون شد اندازه نیازم ۴۸ ساعت بعد تصمیم رفتن
من در نجف بودم خدا روشکر
و چون یکدفعه تصمیم گرفتم که بروم ارز تهیه نکرده بودم از نجف تا کربلا خواستم ماشین سوار شوم راننده گفت فقط دینار قبول است به مسافرهای ماشین گفتم دینار اضافه دارند من ازشان به قیمت ازاد بخرم ولی کسی نداشت یک پیرمرد اهوازی با خانمش عقب ماشین بودند کرایه من را هم داد پول ایرانی در اوردم بهش دادم قبول نکرد گفت هر کس باید به اندازه توان خودش برای امام حسین کار کند من دینار اضافه دارم ان شاا… امام کم ما را هم قبول کند

فرزانه تقی پور
استان قزوین شهر محمدیه