فاطمه جافری – 2025-09-05 08:02:46

دختر ،زن،مادر….تو را چه بنامم
کسی که در تمام شرایط سخت،در بحبوحه فشارهای زمانه و در عمق وظایف مادرانه ، تبدیل به الماس روزگار شدی.چه جواهری با ارزش تر از این…
دختر که باشی سنگ صبور مادری؛ مادری برای پدر و نقطه اتکایی برای برادر…..
مادر که باشی،همه این ها را هستی و هیچ تیستی
و اما مادر……
میم تو را محبت
الف تو رو آرامش
دال تو را دریای فداکاری و از خودگذشتگی
راء تورا راستی و صداقت
شکل میدهند،شاید تو به آنها هویت بخشیدی.
تو همه ی این معنا ها را در خود ذوب نمودی
واژه جهاد را باید از تو وام گرفت چرا که هم در جایگاه خانواده و تربیت فرزندان و هم در جایگاه اجتماعی نمونه یک جهادگر واقعی هستی….
وجود تو هر روز روح تازه ای را به کالبد زندگی می بخشد.شریان های زندگی با ضربان حضور تو خون تازه ای را به جسم و روح این کالبد می بخشد.
ستون زندگی هستی و شانه های نحیف تو این بار

سنگین را بر دوش گرفته، به کجا تکیه داده ای که آنچنان استوار ایستاده ای……؟؟!!
بگذار ساده بگویم مادر بودن یعنی زینب….
دختر بود و داغ دوری عزیزان….
زن شد و دغدغه دوری از برادر….
مادر شد نگرانی و داغ بر دل نشستن فرزند و برادر و اهل بیت…
دختر بود و چه زود بزرگ شد ….بزرگی به اندازه مادر
مادر چه واژه بزرگی…..
بزرگی به وسعت بی نهایت…..

فاطمه جافری.جهاددانشگاهی لرستان