🔸 دلنوشته اربعینی – به زبان یک رکابزن
هر بار که رکاب میزنم در جادههای سبز همدان،
یاد جادهای میافتم که از نجف تا کربلا میگذرد…
جادهای که درختانش با تسبیح باد ذکر میگویند
و خاکش با قدمهای عاشقانه زائران وضو میگیرد.
رکاب زدنم بهانهای است
برای فهمیدن رنج پیادهروی عاشقان حسین(ع)…
عرق پیشانی من در سربالاییها،
شاهد کوچکی است
از اشک زائرانی که در دشتهای داغ عراق،
نام حسین را زمزمه میکنند.
در مسیر اربعین،
هر خستهای دوباره جان میگیرد…
مثل دوچرخهسواری که بعد از صعود نفسگیر،
به دشت سرازیری امید میرسد.
من از همدان تا کربلا راهی نشدهام،
اما دلخوشم به روزی که رکابهایم
راهی شوند تا حرم حسین(ع)…
آرزوم این است که رکاب بزنم
از همدان تا کربلا.
سید محمد اعتصامی نوین