روز و
ساعت مانده تا اختتامیه پویش
انّا علی العهد

سعید مبیّن شهیر – 2025-09-06 20:22:15

  • انتظار سپید
    در نجف نسبت به کربلا امکانات کمتری وجود داشت. موکبها کمتر بود و برای نوشیدن آب نیز مردم باید در صف میایستادند. پریز برق نیز در نجف برای شارژ گوشیها کم بود. با اینکه با خود سه شاخهای آورده بودم باز موکبها به اندازهای نبود که بتوان در آن پریز خالی پیدا کرد و گوشی را شارژ کرد. با احسان داشتیم بازار نجف را میگشتیم که فکری به ذهنمان رسید. اینکه از یکی از مغازهها درخواست پریز برق کنیم. یکی از موبایل فروشیها باز بود. با اشاره و گفتن شحن به او نشان دادیم که شارژ گوشیهایمان کم شده است. گوشیهایمان را خواست. به او دادیم. دو شارژر به ما داد و سیم بلندی را از میان وسایل مغازه خود که تا وسط خیابان کشیده شده بود درآورد. به او گفتیم که خودمان شارژر داریم و فقط به پریز نیاز داریم. وسط خیابان روی پلهها نشستیم و گوشیهایمان را به شارژر زدیم. ساعت نزدیک یک بامداد بود. بعد از اتمام شارژ گوشیها از صاحب مغازه تشکر کردیم و راه افتادیم. دیدم که مغازهاش را میبندد تا برود. فهمیدم که منتظر ما بوده است تا شارژ شدن گوشیهایمان تمام شود.

 

  • غرق در آدرس؛ گشتن و پرسیدن(مستخرج از پژوهش مردم نگاری)
    در ایام اربعین پیدا کردن آدرس یکی از کارهایی است که برای مسافران ایرانی بسیار عادی شده است. همه در سفر خود حداقل یک خاطره از گم شدن خودشان یا دوستانشان دارند. دانستن نشانی موکب، هتل یا مراکز درمانی و حتی قسمتهای مهم حرم از آن حیث مهم است که در صورت انتخاب مسیر اشتباه، چون خیابانها پر از آدم است دقیقهها و حتی ساعتها طول میکشد که بتوان دوباره به مسیر اصلی بازگشت. تجربه من از پیدا کردن نشانی این است که اگر مسافر دنبال محل مشخصی مانند حرمها، هتلها و بیمارستان هاست باید از گوگل مپس استفاده کند. ممکن است مسافر گوشی نداشته باشد، پیر یا کم سن باشد. در این صورت باید از ماموران پلیس یا خادمان حرم، که در محلههای اطراف حرم هستند، نشانی را بپرسد. پرسیدن نشانی از افراد عادی اصلاً توصیه نمیشود. در شهرها مسئولین موکبها به ما گوشزد میکردند که از پرسیدن نشانی از افراد عادی و شخصی یا صاحبان مغازهها خودداری کنیم. ممکن است افرادی بخواهند با دادن آدرسهای اشتباه سبب نا امنی مسافر شوند.
    آنچه مهمتر از پرسیدن نشانی است، این است که مسافر حدالامکان در مراکز مشهور و موکبهای بزرگ بماند تا بتواند راحت نشانی خود را پیدا کند. همچنین رفت و آمد داخل شهر با دوست، آشنا، همزبان و فرد مطلع میتواند بسیار در پیدا کردن نشانی مؤثر باشد. همچنین مسافر باید از کنجکاویهای بی مورد چشم پوشی کند و به محلههای دور دست و خلوت نرود. من در شهرهای نجف و کربلا از گم شدن دوستان، آشنایان و حتی غریبهها اخباری را شنیدم.
    راه دیگری که میتواند برای جلوگیری از گم شدن مفید باشد، به خاطر سپردن نشانههای مهم است. برای مثال من خیابانی که به حرم منتهی میشد به خاطر سپرده بودم. این خیابان به دری از حرم حضرت ابالفضل منتهی میشد که رویش ” ساقی تشنگان” نوشته شده بود. حتی میتوان نام هتلهای نزدیک را برای پیدا کردن نشانی به خاطر سپرد. من از این روش نیز استفاده کردم. باید توجه داشت که بعضی هتلها نامهایی شبیه هم دارند. یکی از شبها وقتی شارژ گوشیام کم بود آدرس یکی از هتلها را از یکی از پلیسها پرسیدم و با کمال تعجب به هتلی رسیدم که متفاوت بود. بعدها فهمیدم که دو هتل با همان نام در شهر وجود دارد.

 

دسته بندی


ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.