زهرا قاسمی – 2025-08-17 17:50:39

موضوع دلنوشته: سوغات اربعین

هر بار که به کربلا فکر می‌کنم، ذهنم پر از سؤال می‌شود: چه سوغاتی می‌توان از این سفر آورد که نه فقط یادگار باشد، که دل‌ها را گرم کند و جان‌ها را آرامش بخشد؟ خاک مقدس، تسبیح و مهر نماز، یا حتی روسری و پیراهنی معطر به عطر حرم… اما در میان این سردرگمی، پاسخی روشن نمی‌یافتم.
شاید دلیلش آن بود که نگاه من، بیشتر به مادیات دوخته شده بود و کمتر به حقیقتی که همیشه اصل ماجراست؛ همان معنویاتی که در پسِ ذهن‌ها گاه فراموش می‌شود.
در این میان واژه‌ای در دل من جلا گرفت: «مژدگانی».
چه زیباست مژدگانیِ شفای فرزند بیماری رنجور، یا مژدگانیِ تولد کودکی پس از سال‌ها انتظار. چه دلنشین است مژدگانیِ پیوندی مبارک میان دو جوان، یا مژدگانیِ یافتن کاری شریف و پر برکت برای دلی خسته از سختی‌های زندگی. آری، بهترین سوغات شاید همین بشارت‌ها و خبرهای خوشی باشد که ریشه در رحمت الهی دارد.
اما حقیقت فراتر از این‌هاست. همه چیز در پرتو حکمت خدا معنا می‌گیرد. اگر او بخواهد، کوچک‌ترین سوغات هم بزرگ و گرامی می‌شود. آنچه ارزش می‌آفریند، نیت کسی است که هدیه را می‌آورد. اگر دل شاکر باشد، از کوچک‌ترین چیز هم شادی عظیمی برمی‌خیزد.
هرچند هنوز توفیق زیارت بارگاه اباعبدالله الحسین(ع) را نیافته‌ام، اما باور دارم که همین نیز بخشی از حکمت پروردگار است. هر چه می‌نویسم زاده‌ی دل و اندیشه است، نه تجربه‌ای که در سفر حاصل شده باشد.
با این حال، دریافته‌ام که گاه بهترین سوغات، چیزی ساده اما پرمعناست. شاید مدادی زیارتی برای دانش‌آموزی یا دانشجویی جوان، که هر بار آن را به دست گیرد، قلبش به تپش افتد و برکت و امید در زندگی‌اش جاری شود.
و در پایان، سوغات واقعی همان است که از دل آمده باشد؛ هر چه خداوند برگزیده است، کوچک و بزرگ ندارد، اما قلب‌ها را روشن می‌کند و روح‌ها را تازه می‌سازد. این، راز ماندگاری سوغات اربعین است.

نویسنده: زهرا قاسمی