2 آرامش در طوفان
آرامش در طوفان امام حسین (ع ) ای آرامش درطوفان،مرغ دلم،تنها در آسمان یاد تو از قفس اندوه آزاد میشود ،با شب شوم ناامیدی وداع میکند و گرد ملال را از خود میتکاند. تو به گونه ای زیستی که هستی در برابرت سر تعطیم فرود آورد وخون پاکت هزاران باغ امید را آبیاری کرد.هراربعین با یادآوری رشادت هایت به اشک ها و لبخندهای خود در طی یک سال مینگرم دلیل تمام اشکها و لبخندهایم جز دنیا چیز دیگری نبوده است.مرداب دلبستگیها مرا در خویش فرو بلعیده و تمام استعداد مرا به خود معطوف کرده است.تمام حب و بغص هایم بیهوده و بی فایده بوده اند.من با تو بی نهایت فاصله دارم در حالی که دغدغه ی تو جز آشکار شدن چهره ی حقیقت چیز دیگری نبود و خشنودی تو آن هنگام حاصل میشد که به رسالت خویش جامهی عمل بپوشانی. امام حسین(ع) اربعین تو مرا به شناخت خویش فرا میخواند تا دریابم درهنگام هجوم فتنهها تا چه میزان در برابر امر خدا مطیع هستم و آن هنگام که منافع من به خطر میافتند بندگی خدا در نزدم چه اعتبار و جایگاهی دارد؟تو با شهادت خود به من آموختی که زندگی بدون نبرد برای هدفی مقدس ارزش زیستن ندارد،تسلیم شدن در برابر باطل جز ننگ وذلت برای انسان دستاوردی به همراه نخواهد داشت و جاودانگی، سرانجام نصیب افرادیست که در مسیر راستی گام برمی دارند.هر اربعین فرصتی نیکوست تا بار دیگر به تو رجوع کنیم، در مکتب تو درس نیک زندگی کردن آموزیم،از پلیدی ها رویگردان شویم و برای آبادی دل ها بکوشیم.
زهرا شمشیری