حنانه گرایلی – 2025-08-31 07:29:09

#دلنوشته
#زائر‌اولئ
السلام و علیک یا اباعبدالله الحسین
السلام و علیک یا ابوالفضل العباس
حوالی ظهر بود.
در بین کوچه های کربلا قدم میزدم..
می خواستم لب باز کنم و بگویم که چقدر تشنه ام،آنقدر محو کربلا و موکب های عراقی بودم نمی‌دانستم که چگونه به اینجا آمدم
انگار خواب بودم..یک خواب عمیق!..
به دنبال آب می‌گشتم، قدم به قدم موکب ها را رد میکردم
در بین این موکب ها هیچکدام مزه ی آن آبی که میخواستم را نداشت..
اشک ریزان از کوچه های کربلا رد میشدم چادرم با خاک کربلا آغشته شده بود و بوی آن اطراف را پر کرده بود.
یا فاطمه الزهرا(ع)🥺🖤
نکند چادرم حتی برای یک ثانیه از سرم بیوفتد،مراقبم باش و من را به راه های درست هدایت کن عزیز تر از جآنم.
دست خودم نبود انگار راه را بلد بودم و برایم آشناست
از یک جایی به بعد نتوانستم به راهم ادامه دهم کم کم داشتم از حال میرفتم به جلو نگاه کردم

دیدم که وسط بین الحرمینم یک طرف حضرت شاه و طرف دیگر امامم حسین:)

به سمت گنبد طلایی امام حسین از پا افتادم و زانو زدم اشک هایم بیشتر از قبل سرازیر شد در آن لحظه خستگی،تشنگی برایم معنایی نداشت. احساس می‌کردم که در بین الحرمین به جای آرامش بخش و امنی رسیده ام
انگار درد و سختی امام حسین را در طی پیاده روی اربعین کشیده بودم و درک کرده بودم در دلم گفتم آخ ای حسین مظلومم چه درد ها را که تحمل کرده ای..
همان لحظه به یاد حضرت رقیه (ع) افتادم طفل معصوم امام حسین.
صدایی به گوشم نمیرسید جز صدای آن دختر سه ساله رقیه جان
که گریه کنان می گوید:بابایی،بابا
در حین گریه کم کم به خواب رفتم..
با صدای اذان صبح در حیاط حرم بیدار شدم.
انگار تمام خستگی و تشنگی را فراموش کرده بودم
سجده کردم به سمت حرم امام حسین (ع)
هر ثانیه زود تر از قبل رد میشد
با خودم گفتم این واقعیت نداره که من الان بین الحرمینم، روبه‌روی امام حسین(ع) سجده کردم و دارم ازش میخواهم من را بطلبد برای زیارت دوباره ی ایشان
آخه من دلتنگ آن حرمت و بین الحرمین میشم
چه بگویم از کسانی که کربلا نیامدند..
و این حس را تجربه نکرده اند!
یا ابوالفضل علمدار
دعا کردم که تو باب القبله بمیرم عباس!
و حاجت من دیدار دوباره ی توست
و اشک ریختن در بین الحرمین تو.

حاجت روایم کن
که من به حاجت تو نیازمندم
یا اباعبدالله الحسین
یا ابوالفضل العباس

حنانه گرایلی
گلستان