آزاده نادری – 2025-08-04 11:33:17

بنام خداوندی که عشق حسین(ع) را قبل از آفرینش ما در قلبمان هدیه نهاد

در این گرمای آفتاب کربلا آرزو می‌کنم، کاش اشک‌های عاشقانت باران می‌شد و بر عطش لب‌های تو می‌بارید. آنگاه که بر گلوی کودک دلبند تو تیره سه شعبه نشست. کاش اشک‌هایمان باران می‌شد و در آن دشت بلا می‌بارید. کاش آه سینه‌مان آتش می‌شد و آن ددمنشان درنده‌خو را می‌سوزاند. کاش سیل اشکمان بنیاد دشمنانت را می‌برد. بر دشت کربلا از هر قطره ی خون پاک خاندان تو لاله روییده است. خونی که از گلوی طفل شیرخواره‌ات به آسمان پاشیدی، به قلب ما نشسته است. ما با چشم رقیه گریه می‌کنیم،آنگاه که در فراق تو جان داد. ما با گریه علی‌اصغر آتش می‌گیریم، و با لب عطشان تو، آن‌وقت که بر لبت تیر دوختند، سوختیم. ای آبروی عالم، حقاً که تو ثاراللهی. و ای علمدار عاشق، آب قرن‌هاست که بر گرد مزار تو می‌چرخد و طوافِ مزارت می‌کند. آب قرن‌هاست که تو را دربرگرفته است تا شرم آن روز از ضمیرش پاک شود. آب تا ابد شرمنده تو شد. ای پیل‌تن روشن‌ضمیر، ای مظهر وفا، درود خدا و سلام ما تا ابد بر شما. آن روز که به دنیا آمدید، و آن روز که در خاطرهی تاریخ جاودانه شدید. و امروز این عاشق بی مقدار اجازه یافته بر خاکی قدم بگذارد که آسمانش سقف ندارد و حرمش مقصد عرشیان است. باشد که شفاعت شما دستگیر روز رستاخیز ما باشد.

آزاده نادری