زلیخا بنی ایمان – 2025-10-05 12:11:16

کودکان عاشورا
صدای عطش

چشم کوچک، خیره بر دشت خون،
آسمان، سرخ، دل پر از واژگون،
بوی دود و عطش در هوا می‌پیچد،
قصهٔ نان و عسل، به رویا می‌ریزد.
دست کوچکش، میان دامن مادر،
می‌لرزد از صدای تیغ و خنجر،
کودک است اما دلش بزرگ‌تر از کوه،
می‌بیند غربت، می‌بیند رنج و انبوه.
می‌بیند خیمهٔ سوخته، آتش و دود،
بوی زخم از هر طرف جاری و بود،
صدای العطش در گوشش می‌پیچد،
خوابش از نالهٔ طفلان می‌گریزد.
رنگ خورشید، بی‌فروغ و غبارآلود،
زمین، داغ و آسمان، غرق در باروت،
می‌بیند پیکر بی‌سر بر خاک،
خون روان، از دل میدان تا افق پاک.
کودک است اما قیام را می‌شناسد،
راه فردا را ز خون امروز می‌سازد،
در نگاهش، جرقهٔ پیروزی می‌درخشد،
با دل کوچک، پرچم عشق را می‌افشاند.
می‌بیند زینب را، قامت استوارش،
می‌بیند گام‌های پر از اقتدارش،
در دل خود عهد می‌بندد تا بماند،
تا حماسهٔ خون در جهان جاودان است.
ای کودکان کربلا، ای یادگاران درد،
ای شاهدان روزی که شمشیر بر حق خورد،
چشم‌های شما، چراغ راه مردان است،
اشک‌های شما، زمزمهٔ آسمان است.
روزی خواهد رسید که جهان بفهمد،
کودکی در دل طوفان چگونه فهمد،
که حقیقت، به خون و ایمان برپاست،
و امید، از نگاه پاک شما پیداست.

زلیخا بنی ایمان

شیراز