سعید مبیّن شهیر – 2025-09-06 20:20:06

 آنچه برای پیاده روی اربعین نیاز داریم

در خاطرات، کتب و اینترنت برای داشتن سفری آسان وسایل متفاوتی توصیه شده است. یک اصل کلی وجود دارد و آن این است که هر چه قدر وسایل مورد نیازتان وزن و حجم کمتری داشته باشد، سفر شما را راحتتر خواهد کرد. تجربه سفر به من نشان داد که مهمترین ابزاری که باید برای سفر با خود حمل کرد، موارد زیر است. البته باید توجه کرد که افراد بر اساس اهداف، سلایق، وضعیت جسمانی و… با هم تفاوتهایی دارند و نمیتوان نسخهای عمومی برای همه افراد تجویز کرد:
لیوان سیلیکونی: سفر من وسط تابستان انجام شد و تابستان برابر است با گرمای شدید و کم شدن آب بدن. به نظر من مهمترین ابزاری که برای فرد وسط تابستان و در مراسم اربعین نیاز هست، یک لیوان خوب است. در سفر با انواع نوشیدنیها روبرو خواهید شد که یا باید لیوان یک بار مصرف تهیه کنید یا از لیوانهایی که همه به طور مشترک از آن مینوشند استفاده کنید. برای صرفهجویی در وقت و همچنین جلوگیری از انتقال بیماری، حتماً لیوانی همراه خود داشته باشید. بهتر است لیوان حداقل 250 میلی لیتر ظرفیت داشته باشد. نه به قدری بزرگ که حملش سخت باشد و نه خیلی کوچک که برای رفع تشنگی، فرد مجبور شود چند بار در صف نوشیدنیها بایستد. لیوانهای سیلیکونی چون قابلیت انعطافپذیری دارند، نمیشکنند و از طرفی هم تا میشوند و حجم کمی اشغال میکنند. چون در گرما به لیوان نیاز خواهید داشت میتوانید آن را دم دست بگذارید. برای جلوگیری از انتقال بیماری باید هر شب لیوان خود را بشویید. یک هفته قبل از سفر برای خرید لیوان سیلیکونیام همه جای شهر را گشتم تا بالاخره توانستم یک لیوان با اندازه مناسب تهیه کنم. لازم نیست در طول سفر فلاسک با خود حمل کنید؛ زیرا که مایعات به ویژه آب و چای همه جا موجود است.
کوله پشتی مناسب: یک کوله پشتی سبک میتواند باعث کمتر خسته شدنتان شود. میتوان ویژگیهای کوله پشتی مناسب و طبی را از وب-سایتهای معتبر در اینترنت پیدا کرد. آن چه مایلم به آن اشاره کنم، خیلی بزرگ نبودن کوله پشتی است. اگر وسایل کمتر با وزن کم با خود حمل کنید احتیاجی به کوله بزرگ نخواهید داشت. بسیار خوش شانس بودم که به توصیه چند نفر که تجربه سفر اربعین داشتند گوش دادم و کوله خیلی بزرگی با خود حمل نکردم. انتخاب کولههای بزرگ هر قدر هم که با توجه به آناتومی بدن طراحی شده باشند، انتخاب درستی نیستند؛ زیرا که:
 شما مجبور هستید در خانهها، چادرها و حتی بیرون از خانه یا موکب، شبهای خود را سپری کنید و نگهداری از کولههای بزرگ بسیار سخت است. دزدی از این کولهها نیز به مراتب راحتتر است؛ زیرا صاحبان این کولهها آنها را به دلیل بزرگی مجبورند گوشهای دورتر از خود بگذارند. کولههای بزرگ همیشه در برابر چشم هستند.
 برای رفت و آمد به حرمها، اگر کولههای بزرگی داشته باشید، تفتیش و جستجوی کولهها به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت و این شما را خسته میکند. جدا از این، چون معمولاً شهرها شلوغ است، داشتن کوله بزرگ رفت و آمد را بین انبوهی از مردم برای شما سختتر میکند.
 اگر قصد دارید کوله خود را به دوست خود بسپارید و برای انجام کارهای مختلفی از مکان خود دور شوید، در صورت بروز هر گونه مشکلی مانند قطعی برق یا تغییر مکان توسط دوستتان، حمل کوله شما کار او را سختتر خواهد کرد. یکی از همراهان ما به کرات در سفر با این مشکل مواجه شد.
 خستگی مداوم، ماحصل حمل کولههای بزرگ است. کولههای بزرگ باعث میشود مسافر زود به زود چه در راه و چه در خود شهرها خسته شود و به زمان بیشتری برای استراحت نیاز داشته باشد. در این صورت سفر به درازا خواهد کشید.
برخی، استفاده از کولهها و کیفهای مختلفی را برای سفر توصیه میکنند. به نظر من داشتن یک کوله متوسط و یک کیف کوچک که از گردن یا شانه بتوان آن را آویزان کرد کافی است. داشتن کیفهای متعدد، مسافر را سردرگم خواهد کرد. ایرانیانی را در طول سفر دیدم که یکی از کیفهای خود را گم کرده بودند. در مراسمی مانند اربعین که چیزهای مختلفی مانند جمعیت زیاد، زیارت، گم شدن، خستگی و… ممکن است باعث حواس پرتی شوند، انتخاب وسایل متعدد مانند داشتن چند کیف که نگهداری آنها به تمرکز و دقت نیاز دارد درست نیست. هنگامی که در محل، عوامل اجتماعی تجربه شده زیاد میشوند، انتخاب اشیاء متعدد باعث به وجود آمدن سرگشتگی مضاعف خواهد شد که یک بعد آن اجتماعی و محیط و بعد دیگر آن فردی و مربوط به انتخابهای فرد است.
باید سعی شود وسایل درون کیف به درستی چیده شوند و مسافر از جای هر وسیلهای اطلاع کافی داشته باشد. نیازی نیست وسواس به خرج دهیم. اگر جای وسایل ضروری مثل گذرنامه و پولها را بدانیم کافی است. برخی وسایل ممکن است در طول سفر تنها یک بار به کار بیایند. در طول سفر ما با اشیائی که به آن وابستهایم، در اثر استفاده انس خواهیم گرفت و جایشان را خواهیم دانست.
لباس کافی و مناسب: داشتن لباس مناسب در طول سفر بسیار بسیار مهم است؛ به طوری که اگر مسافر لباس کافی نداشته باشد حتماً مجبور خواهد شد در شهرها به خرید اقدام کند. حتماً سه دست لباس از هر نوعی را داشته باشید. اگر در تابستان سفر میکنید باید توجه داشته باشید که لباسها وزن کمی داشته باشند و پلاستیکی نباشند. وقتی از لباس مناسب حرف میزنم دقیقاً منظورم این است که الیاف لباسها باید طبیعی باشد. داشتن لباس نخی در تابستان بهتر است؛ زیرا از عرق سوز شدن بدن شما جلوگیری میکند. باید توجه داشت که لباس نخی نیز باید نازک باشد تا هوا در لباس جریان داشته باشد. من برای سفر لباسهای نخی و گشادی را انتخاب کردم و از انتخابم رضایت داشتم.
اکثر مردم در مسیر پیاده روی لباسهای تیره میپوشند، اما این الزامی نیست. میتوان برای کاهش جذب گرما از لباسهای روشن استفاده کرد. بهتر است از پوشیدن لباسهای روشنی که در فرهنگ عمومی شیعیان نامناسب جلوه میکند پرهیز کرد. مثلاً بهتر است از لباس قرمز استفاده نشود. استفاده از لباس سبز علاوه بر خنکتر نگه داشتن فرد، مفهوم مثبتی در فرهنگ شیعیان دارد.
در انتخاب شلوارها نیز باید دقت کرد. شاید مسافر مجبور باشد لباسهای خود را در طول مسیر یا در شهرها بشوید. تا حد امکان از لباسهایی استفاده کنید که زودتر خشک شوند. شلوارهای گشاد برای روزهای گرم گزینه بهتری هستند.
بهتر است از جورابهای خیلی روشن استفاده نشود. مسافران در طول مسیر در محلهای مختلفی استراحت میکنند و به مکانهای مختلفی رفت و آمد دارند. جورابهای روشن و مخصوصا سفید خیلی زود کثیفی خود را نشان میدهند. در انتخاب جوراب نیز باید دقت کرد که الیاف جوراب، پلاستیکی نباشد. الیاف پلاستیکی باعث رشد بیماریهای قارچی و پوستی در پا میشود و مسافر را از ادامه راه باز خواهد داشت. در ایستگاههای هلال احمر به وفور افرادی را دیدم که استفاده از جورابهای نامناسب سبب تاول بیشتر پاهایشان شده بود. همچنین شستن جورابها یا عوض کردن مداوم آنها، سبب کاهش بیماریهای پوستی در پا میشود.
کفش مناسب: در انتخاب کفشها نیز باید مانند انتخاب جورابها دقت کرد. کفشها نباید کاملاً نو باشند. باید مدتی قبل از سفر، از کفشها استفاده کرد تا پا جا باز کند یا به هر دلیلی اگر از کفش راضی نبودید آن را عوض کنید. آن چه مهم است این است که کفشها نیز باید مانند دیگر وسایل، سبک باشند. در فصل تابستان که هوا گرم است و باید زود به زود پاها از کفش بیرون بیایند، کفشهای جورابی گزینه خوبی هستند. این کفشها بافت پارچهای دارند و همین امر باعث میشود هوا درون کفشها جریان داشته باشد. همچنین استفاده از صندلهای مناسب نیز گزینه خوبی است. در مسیر نجف تا کربلا بیشتر افراد صندل به پا دارند. من چون از ظاهر صندل خوشم نمیآید، کفش را انتخاب کردم.
دیگر مزیت کفشهای جورابی این است که میتوان راحت آنها را شست. من از این کفشها استفاده کردم و پاهایم خیلی کم تاول زد. مسافر باید توجه داشته باشد که در کنار کفش مناسب، چگونه راه رفتن، بار مسافر، مدت زمان استراحت و… نیز در راحتی پاها و عدم ابتلا به بیماریهای پوستی مؤثر است.
تلفن همراه، شارژر و سه شاخه: بهتر است از موبایلهایی استفاده شود که زود شارژ میشوند ( دارای شارژر سریع هستند). به دلیل اینکه همه در طول سفر و مخصوصا در شهرها به شارژ گوشی نیاز دارند، به همراه بردن سه شاخه بسیار به مسافر کمک خواهد کرد. مسافر با به همراه داشتن سه شاخه علاوه بر اینکه گوشی خود را شارژ میکند، به شارژ شدن گوشیهای دیگر نیز کمک میکند. چون گاه دسترسی به پریز برق میسر نیست، پاور بانک نیز گزینه خوبی است. بیشترین دزدیها مربوط به گوشی هاست، باید در نگهداری گوشیها دقت دو چندان شود.
با توجه به هوای گرم عراق در ایام تابستان و جذاب بودن عکاسی در شهرها و راهها، گوشی مدتی در معرض هوای گرم و نور مستقیم خورشید قرار میگیرد. بهتر است گوشی فقط هنگام استفاده، از کیف گردنی بیرون آورده شود.
همراه داشتن پول کافی: به همراه داشتن پول نقد کار مسافر را زود راه میاندازد. ایرانیان میتوانند پول کشور خود را به همراه داشته باشند؛ زیرا پول ایران مورد قبول مردم کشور عراق است. مسافران دیگر کشورها نیز با داشتن دلار میتوانند خریدهای خود را انجام دهند. پیشنهاد میشود از به همراه بردن 50 یا 100 دلاریها پرهیز شود؛ زیرا علاوه بر آنکه دزدی این اسکناسها راحتتر است، باعث میشود مسافر در خرید وسایل ارزان، با مشکل مواجه شود. بعضی فروشگاهها اسکناسهایی که پارگی داشته باشند قبول نمیکنند پس پولهای خود را در محفظه نایلونی مناسبی بگذارید و مراقب باشید که خیس نشود.
داروها و ویتامینها: بهتر است مسافر داروهای عمومی را همراه داشته باشد. با اینکه در طول راهها و در شهرها، داروخانههای بسیاری وجود دارد، ممکن است به دلیل شدت بیماری یا دور بودن، مسافر نتواند به داروخانه مراجعه کند. داشتن ویتامینها نیز برای مسافران بهتر است. همه افراد ذائقههای یکسانی ندارند و ممکن است نتوانند به هر دلیلی از غذاها و نوشیدنیهای راه¬ها استفاده کنند. به این دلیل بهتر است مکملهای غذایی به همراه هر مسافری باشد. من خود، مواقعی از این مکملها به جای وعدههای غذایی استفاده کردم. حتماً در کنار دیگر داروها، ژل ضدعفونیکننده نیز به همراه داشته باشید. در راهها بهداشت نسبتاً پایین است و استفاده از این ژلها برای سلامتی ضروری است.
کلاه آفتاب گیر: تابستانهای کشور عراق بسیار گرم است و در طول سفری که من داشتم دمای هوا معمولاً 45 – 46 درجه بود. داشتن کلاه آفتاب گیر میتواند از سوختن پوست گردن و سر شما جلوگیری کند. وقتی کلاه را بر سر خود میگذارید احساس خواهید کرد که گرما میخواهد شما را خفه کند اما این راهی برای سالمتر ماندن است.
تجربهای که در طول مسیر داشتم این بود که میتوان به همراه کلاه یا به جای آن از شالهای بسیار نازک استفاده کرد. در طول مسیر میتوان این شالها را خیس کرد و روی سر و گردن خود انداخت. هنگامی که بادی می¬وزد، این شالها مانند کولر عمل میکنند و شخص را سردتر نگه میدارند.
قسمت جلویی کلاه آفتاب گیر نیز بهتر است از پلاستیک انعطافپذیر ساخته شده باشد تا بتوان به دلیل تعریق زیاد، آن را هر چند یک بار شست. کلاههای آفتابگیری که قسمت عقبی آن برای جلوگیری از برخورد نور با گردن پارچه داشته باشند عالی هستند. در انتخاب کلاه نیز رنگ کلاه هر چه قدر روشنتر باشد بهتر است.
کیسه، پلاستیک یا نایلون: شاید دور از ذهنترین شیئی که حتی به آن فکر نمیکنیم، پلاستیک است. بعد از شستن لباسها، بعد از حمام رفتن یا حتی برای نگه داشتن لباسهای کثیف به پلاستیک نیاز خواهیم داشت؛ چیزی که خیلی کم در عراق میتوانیم پیدا کنیم. اگر پلاستیک کافی با خود به همراه نبریم، مجبور خواهیم شد از مغازهها تهیه کنیم.
حوله، مسواک و وسایل شخصی: به یادآوری این وسایل نیازی نیست. وسایل شخصی در هر سفری باید به همراه مسافر باشد. در کنار این وسایل، با اینکه ایستگاههای هلال احمر در همه مسیر وجود دارد، به همراه داشتن چسب زخم، پنبه، ماسک و یک صابون کوچک برای مواقع اضطراری خوب است. همچنین برداشتن قاشق و یک ظرف به اندازه کف دست میتواند خیال شما را از همه چیز راحت کند.