راضیه باقرزاده – 2025-09-05 08:52:49

«جاده ی عشق»

اربعین، پرواز است؛ پروازی از زمین خاکی تا اوج افلاک، بر بال‌های اشتیاق و عشق. هر قدم که بر جاده‌های منتهی به کربلا برداشته می‌شود، گویی ورق‌پاره‌ای از دفتر دل را ورق می‌زنی و مشقی تازه از معنای زندگی بر آن می‌نگاری. این راه، خود یک سوغات است؛ سوغاتی از جنس نور، از جنس سکوت پرهیاهو، از جنس اشک‌های بی‌صدا که بر گونه‌های خسته ولی پر امید می‌غلتند.
چه سوغاتی بالاتر از خاکی که عطر قدم‌های زینب (س) را نفس کشیده و بوی مشک تربت حسین (ع) را در خود نهفته است؟ هر دانه خاک این مسیر، حکایتی دارد از عاشقی که پای برهنه، در آرزوی وصال، خار و خاشاک را بوسه می‌زند. این خاک، نه تنها قدمگاه زائران، که سجاده‌ای است برای نماز عشق، و هر قطعه از آن، تسبیحی است از جنس صلوات، که بر دست‌های منتظر می‌چرخد.
سوغات اربعین، تنها یک تبرک نیست؛ نه مُهری است که بر پیشانی ایمان می‌خورد، نه عطری است که مشام جان را می‌نوازد. این سوغات، باران اشکی است که گناهان را می‌شوید و زنگار دل را پاک می‌کند. این اشک‌ها، نه از سر غم، که از سر شوق دیدار است؛ شوق دیدن گنبدی که سال‌ها در آغوش رویاها جا خوش کرده بود. هر قطره اشک، خود قصیده‌ای است از دلتنگی، که بر وزن ارادت، زمزمه می‌شود.
در این راه، هوا بوی سیب می‌دهد و صدای قدم‌ها، نوای لالایی برای کاروانی خسته است. خستگی معنا ندارد، وقتی دل به دریای آرامش ارباب گره خورده باشد. هر موکب، خود بهشتی کوچک است که فرشتگان در آن به خدمت ایستاده‌اند؛ با چای داغ و نانی گرم، خستگی را از جان می‌زدایند و بذرهای مهربانی را در دل‌ها می‌کارند. این مهربانی‌ها، سوغاتی است که تا ابد در قلب زائران حک می‌شود، و یادآور می‌شود که هنوز عشق و ایثار در جهان زنده است.
سوغات اربعین، نوری است که راه را روشن می‌کند و دل را به آرامش می‌رساند. این نور، همان چراغ هدایتی است که حسین (ع) با خون خود برافروخت. این نور، نه از جنس آتش، که از جنس معرفت است؛ معرفتی که چشم دل را باز می‌کند و حقیقت را نمایان می‌سازد. در این مسیر، هرکس به قدر ظرفیت خود، این نور را برمی‌دارد و به خانه‌اش می‌برد؛ نوری که در تاریکی‌های زندگی، راهنمایش می‌شود.
و در نهایت، بزرگترین سوغات اربعین، خودِ “حسین” است. حضوری که در تمام لحظات راه، حس می‌شود. حضوری که دل را تسخیر می‌کند و جان را صیقل می‌دهد. این حضور، آرامشی است که پس از طوفان به ارمغان می‌آید؛ مرهمی است بر زخم‌های کهنه دل، و امیدی است برای آینده‌ای روشن. اربعین، تنها یک سفر نیست، یک بازگشت است؛ بازگشت به فطرت پاک انسانی، بازگشت به خویشتن خویش، در پناه عشق حسین (ع). و این بازگشت، شیرین‌ترین سوغاتی است که می‌توان از این سفر آسمانی به ارمغان آورد.

۶۰۵

راضیه باقرزاده،استان بوشهر،بندرریگ