فاطمه زهرا شهرکی – 2025-08-31 07:22:54

سلام حسین جانم ‌….

اولین باره که دارم میام کربلا ، اولین باره که پامو گذاشتم تو مسیر عاشقی اونم در اربعین که لیاقت میخواد دعوت بشی اما من می‌دونم اربعین کربلا مو از کی و کجا گرفتم من کربلا اومدنمو مدیون امام رضا و دخترتون رقیه خاتون هستم 🙃
نمیدونم چرا از وقتی که راه افتادیم دلم یه حس و حال دیگه ای داره
همش بغض دارم کلی حرف های نگفته
کلی درد و دل های نکرده کلی گلایه
مسیرتون بوی زندگی میده حس میکنم دارم میرم سمت یک عشق قدیمی یه قرار عاشقانه
من شما رو تو روضه ها شناختم پای منبر های هیئت هفتگی که خانوادگی می‌رفتیم و هممون توش خادم بودیم
خداروشکر مامان بابام پای منو تو روضه شما و خاندانتون باز کردن من و خانوادم هرچی داریم از شماست
امسال اصلا امیدی نداشتم که بتونم بیام حتی موقعی که گذرم رسید حتی موقعی که کولمو بستم حتی وقتی که از مرز خارج شدم تا زمانی که رسیدم به کربلا و بین الحرمین اونجا بود که واسه اولین بار احساس آرامش داشتم اونجا بود که واسه اولین بار حس کردم به جایی که واقعا تعلق دارم رسیدم واسه دیدن شما پیش خیلی ها التماس کردم سه شب خادمی دخترتون و کسب اجازه از امام رضا و مشرف شدن پیش بابا علی واسه کسب اجازه واسه دیدن پسرشون و پیش عمو عباس رفتن و….
من واسه رسیدن به شما خیلی سختی کشیدم خیلی گریه کردم و خیلی سخت گذشت بهم اما وقتی شما رو دیدم همه چیز رو فراموش کردم
وقتی نگاهم به گنبد شما افتاد همه حرفای دلمو همه حرفایی که آماده کرده بودم بهتون بگم یادم رفت
من وقتی پا گذاشتم تو بین الحرمین دیگه اون آدم سابق نشدم من وابسته شما شدم من حتی موقع بازگشتبه تبعید گاه خویش وقتی با شما خداحافظی کردم گفتم که ان شالله این آخرین دیدارمون نباشه من یه تکیه قلبمو گذاشتم و اومدم اما
من از شما و عمو عباس قول گرفتم که منو از این به بعد خانوادگی بطلبین بیایم
من این سفر میدون دعا خیز پدر و مادرمم هستم اونو اگه نبودم من شما رو نمی‌شناختم
ممنون که منو لایق دونستین و تو حرمتون راهم دادین اومیدوارم تا آخر عمرم زیر سایه شما و خاندانتون باشم نگاه از ما برندارین بزارین تا آخر عمرم نوکرتون باشم حسین جان و اما آقا جان
ممنونم که اجازه دادین یه سال دیگه محرم تون و ببینیم و براتون اشک‌بریزیم و عزاداری و نوکری کنیم💔
نمیدونم محرم سال بعدی هستم یانه! تو چه حال و هواییم و اوضاعم از اینی که هست سخت تر و بدتر شده یا نه…
اما خب من به نگاه‌تون ایمان دارم، به اینکه بالاخره کشتی نجات تون به دادمون میرسه و حال بهتری و تجربه میکنیم💚
آقا جانم ، امسال و اخرین سال نوکریمون قرار نده… بذار همیشه زیر سایه تون باشیم و دغدغه شما رو داشته باشیم…
به عقب که برمیگردم و زندگی و نگاه میکنم، واقعا هیچی ندارم و تو ذهنم نیست جز لذت نوکری کردن در خونه‌ی شما💔
این بزرگترین لذت و از این نوکرِ… نگیر🥲
کاری کن سال بعد بیشتر لایق باشم.

فاطمه زهرا شهرکی
یک زائر اولی ۱۴۰۴
گلستان