بسْمِ رَبِّ الْحُسَیْنِ عَلَیْه اَلسَّلامُ
دلنوشته در وصف امام حسین (ع)
به قلم : پگاه حسینی
استان فارس دانشگاه فرهنگیان مرکز زینب کبری (س)کازرون
«آقای خوبی هایم حسینم»
بی قرار است دلم مدام بهانه می آورد. چشم هایم لبریز شده از اشک برای دیدنت حسینم !
وقت دیدار نرسیده است،دلم بی تاب دیدارت است آقای خوبی هایم!
آقای مهربانی ! مگر مهربانتر از شماهم وجود دارد؟
تو تمام تار و پود وجودم هستی حسینم !
برای حال خراب و مجنون وار من هیچ کس بهتر از شما پیدا نمیشود؛
شهادت در وصال تو بزرگترین آرزوی قلبیم است.
رهایم کن ، دستانم را بگیر و با خود ببر که چشمان خیسم به راه آمدنت سفید شده است.
میدانم من رو سیاه طلب بزرگی میکنم اما مگر آرزو کردن در این دنیا گناه است؟ حسینم!
کاش میتوانستم با لبهای خندان بر خاک پایت جان دهم
تا با عشق و اشتیاق تبسم مهربانت را همراه آخرم کنم.
آقای خوبی هایم!
عزیز تشنه لبم ! تو امید لاله های سر به فلک کشیده ای ،تو امید قلب خسته عاشقانی.
عزیز سر به نیزه ام ! قسم به زهرا(س)، قسم به چادر خاکیش
مرا طاقتی نمانده این غم شعله ور شده را حسینم!
زمانه ی غریبی است ،
مرا دریاب و به دنیای عاشقی ها ببر، تو دُر نایاب منی تو تمام عاشقی های منی!
آقای خوبی هایم حسینم🖤🥀