علی تابع – 2025-08-16 14:50:54

بسم الله الرحمن الرحیم

علی تابع ( مفتخر به زائر الحسین )

نقلی کوچک از مکتب بزرگ اربعین

✍️ اربعین ، در معنای ظاهری و ترجمه ساده به معنای چهل یا چهلم است اما اگر مفهوم را بخواهی درک کنی ؛
از ” الف ” آن امر به معروف ، “ر” آن رحمت ، “ب” آن بخشش ، “ع” آن عزت آزادگی ، “ای” آن ایثار و “ن” در آن نهی از منکر ، قابل استنباط است.
اربعین نیز این ژرف نگریستن را می‌طلبد و چندان میل به ظواهر ندارد.
🔸️ اربعین سرزمین ایثار و نثار بی حد و مرز است ، سرزمینی ماورای موقعیت های جغرافیایی خاکی ، سرزمینی به وسعت دلهای عاشق و مجنون !
یک نگاه ژرف به رویداد اربعین اگر در حوزه فعالیت های مردمی کشور میزبان داشته باشیم :
در پشت تمام این پذیرایی ها ، همچون معنای عمیق اربعین ، ایثار و عزت آزادگی خاصی در مردم عراق دیده میشود ، از آنچه در توان دارند برای مهمان نثار میکنند:

_ دختر بچه ای حدودا ۹ ساله ، تمام دارایی اش یک خودکار بود و ندای لبیک یاحسین ، هر زائری نزدیک میشد با ندای لبیک از او می‌خواست که اجازه دهد کف دستش ، کلمه مبارک ” یاحسین ” را بنویسد ، این تنها توان و دارایی او بود که نثار می‌کرد !
_ پیرمرد حدودا ۶۰ ساله ، یک صندلی و یک کارتن داشت ، گاه روی صندلی و گاه سرپا ، زائران را در غروب مسیر پیاده روی ، باد میزد ! شاید تنها توان او همین بود !
_ کودک ۳ ساله ای که به سختی راه می‌رفت اما دو بسته کوچک آب در دست گرفته بود و زائر گویان زائر گویان به سمت زوار میرفت و به آنان آب تعارف می‌کرد و سپس میرفت دو بسته کوچک دیگر برمیداشت ، این تمام توان او بود !
_ پسر بچه ای با یک مشک همچون سقای کربلا
و….
✍️ اینها گوشه ای از آموزه های مدرسه فاقد فضای فیزیکی و نامحدود در وسعت اربعین است. از کودک خردسال تا پیرمرد کهنسال ، همه و همه درس آزادگی ، عزت و ایثار بدون چشم داشت به انسان می‌آموزند…
فقط کافی است ، چشم دل باز کنی ، با چشم بصیر ببینی و تعقل کنی !
اربعین گویی تفاوت رنگ و زبان را خنثی کرده است !
انسان هایی با رنگ های متفاوت در مواکب ایستاده اند، از موکب هندی ، مواکب برادران آفریقایی ، ایرانی ، عراق و… که مبادا هیچ زائری بدون خدمات بماند.
🔸️ رنج زائر برای آنها رنج بود و شادی زائر را شادی خویش می‌دانستند، مهم نبود که عربی ، انگلیسی یا … بلد باشی ، گاه یک سر تکان دادن، یک دست روی سینه گذاشتن و یا دست تکان دادن ، معادل کلمات ملیت موکب دار عمل می‌کرد و ندای بی لغت ” تشکر ” را به آنان منتقل می‌کرد.

✍️ اینها تازه گوشه ای آن هم از گوشه ای از رویداد بزرگ اربعین است ، هر موکب ، مکتبی است عظیم ، هر موکب دار استادی است تکرار نشدنی ، هر عمود نیز پایه ای تحصیلی است که مشقت شیرین سفر را همراه دارد.
🔸️ توسعه و تعالی جز با مشقت حاصل نشود، همچون نی که تراشیده می‌شود و خالص می‌گردد تا قلم شود ، کارایی پیدا کند.
هر زائر که طلبیده می‌شود، از مرز تا ارض کربلا ، برنامه توسعه و تعالی توسط امام حسین (ع) برایش نوشته شده است.
حال همه چیز به او بستگی دارد که چقدر و چگونه از برنامه، بهره برداری کند …
_ آیا در مهمان نوازی ایثارگرانه عراقی ها دقت می‌کند؟

_ آیا به نثار تمام دارایی و توان موکب داران در راه امام توجه می‌کند؟
_ آیا به وحدت صفوف نماز ، فارغ از ملیت ، رنگ و زبان ژرف می‌نگرد؟
_ آیا در طول سفر ، شاکر خادمان است ؟
_ آیا کنترل نفس و خوراک دارد ؟
_ در طول سفر چقدر به عبادات توجه دارد ؟
_ در طول سفر چقدر از احوال دیگر زوار آگاه است یا صرفا مسیری برای طی شدن و تمام شدن می‌بیند؟
_ برای بعد از سفر ، چقدر برنامه برای روایت زیبایی های اربعین می‌چیند؟
و…

هزاران پرسش دیگر که ارزشیابی زائر از این برنامه است ، چه کسی ارزشیابی می‌کند؟
🔍 روح او ! آری روح او ارزیاب وی از این سفر است ، میزان موفقیت او را می‌سنجد.
اگر روح ، ارزیابی را موفق ببیند ، آنگاه در روان فرد اثر می‌گذارد.
آنگاه فرد تشنه تر و دلتنگ تر به حرم و زیارت مجدد عتبات می‌شود.
آیا صرفا دلتنگ این مسیر است ؟ در ظاهر چنین بنظر میرسد اما روح تشنه تربیت مجدد توسط اباعبدالله و برنامه جدید تعالی است و جسم و ذهن را به عتبات می‌کشاند.
_ مگر می‌توان جز با تفکر عمیق از برکات اربعین بهره برد ؟
هیچ طلبیده شدنی بی هدف نیست همانگونه که هیچ خلقتی عبس و بی برنامه نیست.
✍️ بطور کل :
رویداد اربعین را باید با نگاه خردمندانه وبسم الله الرحمن الرحیم

علی تابع ( مفتخر به زائر الحسین )

نقلی کوچک از مکتب بزرگ اربعین

✍️ اربعین ، در معنای ظاهری و ترجمه ساده به معنای چهل یا چهلم است اما اگر مفهوم را بخواهی درک کنی ؛
از ” الف ” آن امر به معروف ، “ر” آن رحمت ، “ب” آن بخشش ، “ع” آن عزت آزادگی ، “ای” آن ایثار و “ن” در آن نهی از منکر ، قابل استنباط است.
اربعین نیز این ژرف نگریستن را می‌طلبد و چندان میل به ظواهر ندارد.
🔸️ اربعین سرزمین ایثار و نثار بی حد و مرز است ، سرزمینی ماورای موقعیت های جغرافیایی خاکی ، سرزمینی به وسعت دلهای عاشق و مجنون !
یک نگاه ژرف به رویداد اربعین اگر در حوزه فعالیت های مردمی کشور میزبان داشته باشیم :
در پشت تمام این پذیرایی ها ، همچون معنای عمیق اربعین ، ایثار و عزت آزادگی خاصی در مردم عراق دیده میشود ، از آنچه در توان دارند برای مهمان نثار میکنند:

_ دختر بچه ای حدودا ۹ ساله ، تمام دارایی اش یک خودکار بود و ندای لبیک یاحسین ، هر زائری نزدیک میشد با ندای لبیک از او می‌خواست که اجازه دهد کف دستش ، کلمه مبارک ” یاحسین ” را بنویسد ، این تنها توان و دارایی او بود که نثار می‌کرد !
_ پیرمرد حدودا ۶۰ ساله ، یک صندلی و یک کارتن داشت ، گاه روی صندلی و گاه سرپا ، زائران را در غروب مسیر پیاده روی ، باد میزد ! شاید تنها توان او همین بود !
_ کودک ۳ ساله ای که به سختی راه می‌رفت اما دو بسته کوچک آب در دست گرفته بود و زائر گویان زائر گویان به سمت زوار میرفت و به آنان آب تعارف می‌کرد و سپس میرفت دو بسته کوچک دیگر برمیداشت ، این تمام توان او بود !
_ پسر بچه ای با یک مشک همچون سقای کربلا
و….
✍️ اینها گوشه ای از آموزه های مدرسه فاقد فضای فیزیکی و نامحدود در وسعت اربعین است. از کودک خردسال تا پیرمرد کهنسال ، همه و همه درس آزادگی ، عزت و ایثار بدون چشم داشت به انسان می‌آموزند…
فقط کافی است ، چشم دل باز کنی ، با چشم بصیر ببینی و تعقل کنی !
اربعین گویی تفاوت رنگ و زبان را خنثی کرده است !
انسان هایی با رنگ های متفاوت در مواکب ایستاده اند، از موکب هندی ، مواکب برادران آفریقایی ، ایرانی ، عراق و… که مبادا هیچ زائری بدون خدمات بماند.
🔸️ رنج زائر برای آنها رنج بود و شادی زائر را شادی خویش می‌دانستند، مهم نبود که عربی ، انگلیسی یا … بلد باشی ، گاه یک سر تکان دادن، یک دست روی سینه گذاشتن و یا دست تکان دادن ، معادل کلمات ملیت موکب دار عمل می‌کرد و ندای بی لغت ” تشکر ” را به آنان منتقل می‌کرد.

✍️ اینها تازه گوشه ای آن هم از گوشه ای از رویداد بزرگ اربعین است ، هر موکب ، مکتبی است عظیم ، هر موکب دار استادی است تکرار نشدنی ، هر عمود نیز پایه ای تحصیلی است که مشقت شیرین سفر را همراه دارد.
🔸️ توسعه و تعالی جز با مشقت حاصل نشود، همچون نی که تراشیده می‌شود و خالص می‌گردد تا قلم شود ، کارایی پیدا کند.
هر زائر که طلبیده می‌شود، از مرز تا ارض کربلا ، برنامه توسعه و تعالی توسط امام حسین (ع) برایش نوشته شده است.
حال همه چیز به او بستگی دارد که چقدر و چگونه از برنامه، بهره برداری کند …
_ آیا در مهمان نوازی ایثارگرانه عراقی ها دقت می‌کند؟

_ آیا به نثار تمام دارایی و توان موکب داران در راه امام توجه می‌کند؟
_ آیا به وحدت صفوف نماز ، فارغ از ملیت ، رنگ و زبان ژرف می‌نگرد؟
_ آیا در طول سفر ، شاکر خادمان است ؟
_ آیا کنترل نفس و خوراک دارد ؟
_ در طول سفر چقدر به عبادات توجه دارد ؟
_ در طول سفر چقدر از احوال دیگر زوار آگاه است یا صرفا مسیری برای طی شدن و تمام شدن می‌بیند؟
_ برای بعد از سفر ، چقدر برنامه برای روایت زیبایی های اربعین می‌چیند؟
و…

هزاران پرسش دیگر که ارزشیابی زائر از این برنامه است ، چه کسی ارزشیابی می‌کند؟
🔍 روح او ! آری روح او ارزیاب وی از این سفر است ، میزان موفقیت او را می‌سنجد.
اگر روح ، ارزیابی را موفق ببیند ، آنگاه در روان فرد اثر می‌گذارد.
آنگاه فرد تشنه تر و دلتنگ تر به حرم و زیارت مجدد عتبات می‌شود.
آیا صرفا دلتنگ این مسیر است ؟ در ظاهر چنین بنظر میرسد اما روح تشنه تربیت مجدد توسط اباعبدالله و برنامه جدید تعالی است و جسم و ذهن را به عتبات می‌کشاند.
_ مگر می‌توان جز با تفکر عمیق از برکات اربعین بهره برد ؟
هیچ طلبیده شدنی بی هدف نیست همانگونه که هیچ خلقتی عبس و بی برنامه نیست.
✍️ بطور کل :
رویداد اربعین را باید با نگاه خردمندانه و اندیشمندانه نگریست ، هیچ اتفاق و حرکتی در این رویداد بی برهان نیست و هیچ بشری بدون رشد و تعالی از آن خارج نمی‌شود!
در این مکتب ، ایثارگری و تواضع را باید از میزبان آموخت، شکوه و شور جمعیت را تحسین کرد ، گوشه ای از خدمت رسانی را هر چند کوچک و با جمع آوری باقی مانده های پذیرایی از روی زمین تقبل کرد ، از پیر و جوان و کودک خادم ، ارادت خالصانه به ارباب فراگرفت و در آخر ، زیبایی های آنرا نشر داد که این تکلیف حاضران است.

اندیشمندانه نگریست ، هیچ اتفاق و حرکتی در این رویداد بی برهان نیست و هیچ بشری بدون رشد و تعالی از آن خارج نمی‌شود!
در این مکتب ، ایثارگری و تواضع را باید از میزبان آموخت، شکوه و شور جمعیت را تحسین کرد ، گوشه ای از خدمت رسانی را هر چند کوچک و با جمع آوری باقی مانده های پذیرایی از روی زمین تقبل کرد ، از پیر و جوان و کودک خادم ، ارادت خالصانه به ارباب فراگرفت و در آخر ، زیبایی های آنرا نشر داد که این تکلیف حاضران است.