سعید مبیّن شهیر – 2025-09-06 20:22:42

وقتی در مسیر پیش رفتیم تعداد بسیاری را دیدیم که این عکس را به کوله پشتی خود یا کالکسه بچهشان چسبانده بودند. مسیر کوتاهی که اواخر راه با مرد خوش مشرب تهرانی گذراندم با حرف زدن درباره این پوسترهای کولهای گذشت. از این طرح خوشش آمده بود. میگفت که: « یکسان بودن این طرحها نشان میدهد که مردم یکرنگ هستند و عقیده مشترکی دارند. وقتی دشمنان اسلام این را ببینند ترسان خواهند شد». پسرش نیز همه حرفهای پدر را تأیید میکرد. او تصمیم داشت همراه با جوانان اهل مسجد خودشان سال دیگر تعداد بسیار زیادی از این پوسترها را چاپ کنند و در پخش آن مشارکت داشته باشند. او اسم این حرکت را جهاد تبلیغی گذاشته بود. علاوه بر پوستر مشهور پیاده روی اربعین، در مسیر میشد پوسترها و عکسهای مختلفی را دید که به کوله پشتیها یا پرچمها و یا حتی وسایل دیگر الصاق شده بود. عکسها بیشتر، عکس رهبران مذهبی و سیاسی شیعیان بودند. اهالی عراق نیز گاه گاهی عکس عزیزان فوت شدهشان را به کوله پشتی خود چسبانده بودند.
یکی از هم موکبیهای ما در کربلا که اتفاقاً همشهری هم بودیم درباره علت سنجاق کردن عکسها به کولهها از عراقیها سؤال کرده بود و در جواب گفته بودند که پیاده روی را به یاد آن عزیز فوت کرده انجام میدهند و در زیارت نیز نائب او هستند. عکسها، اشیاء و نمادهای چسبیده به کوله پشتیها در راه، به دیگر مسافران نشان میدهد که فرد به چه چیزی علاقه دارد. وقتی فرد به سمت جلو حرکت میکند، کوله پشتی او با اشخاص پشت سر صحبت میکند و اطلاعاتی از فرد را در اختیار پشت سریها قرار میدهد. به نظرم این راه ساده شناخت افراد در راه است. اینجاست که دگرشناسی انتقالی اتفاق میافتد. افراد بدون صرف کوچکترین زمانی، خود را به دیگران میشناسانند و دیگران را میشناسند.